Disclaimer: het volgende is een fictief verhaal geïnspireerd op de ervaringen van progressieve lensdragers. Het is niet bedoeld om als een feitelijke verklaring te worden beschouwd.
Er was eens een tijdje om mijn bril te upgraden naar een paarprogressieve lenzen. Ik dacht bij mezelf: "Dit is geweldig! Ik zal goed op verschillende afstanden kunnen zien zonder mijn bril uit te trekken en een ander paar aan te trekken."
Ik wist weinig, het was het begin van een hilarische (en soms frustrerende) reis.
Eerst moest ik wennen aan de nieuwe lens. Het kostte me een tijdje om erachter te komen waar ik precies op de lens kon zien. Terwijl ik mijn hoofd op en neer blijf bewegen, zij aan de kant, in een poging die lieve plek te vinden, kan ik eruit zien alsof ik naar mensen om me heen kijk.
Vergeet niet de inspanningen om de bril op de neus aan te passen. De geringste beweging op en neer had mijn hele gezichtsveld kunnen verpesten. Ik leerde snel om plotselinge bewegingen te voorkomen, zoals knikken of zelfs gewoon naar beneden kijken.
Maar het echte plezier begint wanneer ik mijn nieuwe lenzen in mijn dagelijkse leven begin te gebruiken. Zoals toen ik met wat vrienden ging eten. Ik keek naar het menu en zag dat de prijzen werden vermeld in een kleine print. "Wat voor maniak is dit?" Ik dacht. "Waarom hebben ze het menu zo moeilijk gemaakt om te lezen?"
Ik trok mijn bril uit en zette ze weer aan, in de hoop dat het de prijzen op magische wijze gemakkelijker te zien zou maken. Helaas, dat is niet het geval.
Dus besloot ik om het menu dichter bij mijn gezicht te houden, maar het deed me eruit zien als een oude man met een slecht gezichtsvermogen. Ik heb geprobeerd te knijpen, maar het maakte het alleen maar erger. Uiteindelijk moest ik me wenden tot mijn vrienden, die om me lachte terwijl ik naar de prijs keek.
Eens wilde ik naar de bioscoop gaan om een film te kijken. Ik zat daar te proberen naar het scherm te kijken zonder ernaar te kijken, maar het werkte niet. Het scherm was te wazig of te scherp, afhankelijk van waar ik keek.
Uiteindelijk moest ik mijn hoofd op en neer kantelen om verschillende delen van het scherm te zien, waardoor ik het gevoel gaf dat ik op een achtbaanrit zat om een film te kijken. Mijn bureaugenoot dacht waarschijnlijk dat ik een soort medisch noodgeval had.
Ondanks alle uitdagingen weiger ik mijnprogressieve lenzen. Ik heb tenslotte veel geld erin geïnvesteerd. Ik blijf mezelf vertellen dat ik uiteindelijk aan hen zal wennen.
Weet je dat? Ik wen er wel aan ... een beetje.
Ik leerde mijn hoofd genoeg kantelen om dingen duidelijk te zien, en ik werd een expert in het vinden van de sweet spot op de lenzen. Ik ben zelfs een beetje zelfvoldaan als ik kijk hoe mijn niet-progressief-dragende vrienden van van gil blijven veranderen.
Maar ik heb nog steeds momenten van frustratie. Zoals wanneer ik naar het strand ga en niets kan zien omdat de zon door mijn bril schijnt. Of wanneer ik een sport probeer te spelen en te maken heb met een bril die blijven glijden.
Over het algemeen mijn ervaring metprogressieve lenzenis een achtbaan geweest. Maar ik moet zeggen dat de ups en downs het waard zijn. Ik kan het nu duidelijk zien, en dit is iets om dankbaar voor te zijn.
Dus dit is wat ik zeg tegen mijn progressieve lensdragers: houd je hoofd omhoog (letterlijk) en blijf je bril aanpassen. Het kan soms als een worsteling aanvoelen, maar uiteindelijk zul je de wereld kunnen zien in al zijn duidelijke, mooie glorie.
Voor degenen die overwegen om progressieve lenzen te kopen: maak je klaar voor een wilde rit. Maar uiteindelijk is het het waard.
Deze blog wordt u aangeboden doorJiangsu Greenstone Optical Co., Ltd.We begrijpen de uitdagingen van het vinden van de perfecte lens, en we zijn toegewijd aan het leveren van beste producten die u helpen de wereld beter te zien. Van onderzoek en ontwikkeling tot productie tot verkoop, ons professionele team is altijd hier om u te helpen. Vertrouw ons om u oplossingen te bieden voor al uw brillenbehoeften.
Posttijd: april-19-2023